ἀρήν

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀρήν	οἱ/αἱ	ἄρνες
γενική	τοῦ/τῆς	ἀρνός	τῶν	ἀρνῶν
δοτική	τῷ/τῇ	ἀρνῐ́	τοῖς/ταῖς	ἀρνᾰ́σῐ(ν) & ἄρνεσσῐ(ν)(επικός)
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἄρνᾰ	τοὺς/τὰς	ἄρνᾰς
κλητική ὦ!		ἀρήν		ἄρνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄρνε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀρνοῖν
ανώμαλη κλίση, Κατηγορία 'μεταπλαστά' όπως «ἀρήν» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀρήν < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *wr̥h₁ḗn (αρνί)

Ουσιαστικό

ἀρήν αρσενικό ή θηλυκό (& ἄρης & ἄρνον)

1. αρνί (μικρότερο του ενός έτους)

   ※  4oς αιώνας πκε - ⌘ Αριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν, 8.28 - Historia animalium @scaife.perseus

   Καὶ ἐν μὲν Λιβύῃ εὐθὺς γίνεται κέρατα ἔχοντα τὰ κερατώδη τῶν κριῶν, οὐ μόνον οἱ ἄρνες, ὥσπερ Ὅμηρός φησιν, ἀλλὰ καὶ τἆλλα· ἐν δὲ τῷ Πόντῳ περὶ τὴν Σκυθικὴν τοὐναντίον· ἀκέρατα γὰρ γίνονται.

2. πρόβατο (αρσενικό ή θηλυκό)

   ※  8ος αιώνας πκε  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 3 (Γ. Ὅρκοι. Τειχοσκοπία. Ἀλεξάνδρου καὶ Μενελάου μονομαχία.), στίχ. 103

   οἴσετε ἄρν’, ἕτερον λευκόν^{(αρσενικά)}, ἑτέρην δὲ μέλαιναν,^{(θηλυκό)}

Σημειώσεις

• Η λέξη στην ονομαστική ενικού απαντά μόνο σε επιγραφές, π.χ. IG1.4, 11.154A11

Συνώνυμα

• ἀμνός

Συγγενικές λέξεις

• ἀρνακίς
• ἄρνειος
• ἀρνειός
• ἀρνίον
• πολύρρην
• ῥήν

Δείτε επίσης

• νέα ελληνική μπερζέρα

Πηγές

• ἀρήν - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.