ἀπηνής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀπηνής	τὸ	ἀπηνές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀπηνοῦς	τοῦ	ἀπηνοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀπηνεῖ	τῷ	ἀπηνεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀπηνῆ	τὸ	ἀπηνές
κλητική ὦ!		ἀπηνές		ἀπηνές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀπηνεῖς	τὰ	ἀπηνῆ
γενική	τῶν	ἀπηνῶν	τῶν	ἀπηνῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀπηνέσῐ(ν)	τοῖς	ἀπηνέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀπηνεῖς	τὰ	ἀπηνῆ
κλητική ὦ!		ἀπηνεῖς		ἀπηνῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀπηνεῖ	τὼ	ἀπηνεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀπηνοῖν	τοῖν	ἀπηνοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀπηνής < → λείπει η ετυμολογία (ίσως ομόρριζο με το προσηνής κα το πρηνής)

Επίθετο

ἀπηνής, -ής, -ές

• σκληρός, τραχύς

  ⮡  ἀπηνής θυμός, ἀπηνής μῦθος

Αντώνυμα

• προσηνής

Συγγενικά

• ἀπήνεια
• ἀπηνότης
• ἀπηνόφρων

Δείτε επίσης

• ἐξαπίνης

Πηγές

• ἀπηνής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀπηνής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.