ἀμενηνός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἀμενηνός	ἡ	ἀμενηνή & ἀμενηνός	τὸ	ἀμενηνόν
γενική	τοῦ	ἀμενηνοῦ	τῆς	ἀμενηνῆς & ἀμενηνοῦ	τοῦ	ἀμενηνοῦ
δοτική	τῷ	ἀμενηνῷ	τῇ	ἀμενηνῇ & ἀμενηνῷ	τῷ	ἀμενηνῷ
αιτιατική	τὸν	ἀμενηνόν	τὴν	ἀμενηνήν & ἀμενηνόν	τὸ	ἀμενηνόν
κλητική ὦ!		ἀμενηνέ		ἀμενηνή & ἀμενηνέ		ἀμενηνόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἀμενηνοί	αἱ	ἀμενηναί & ἀμενηνοί	τὰ	ἀμενηνᾰ́
γενική	τῶν	ἀμενηνῶν	τῶν	ἀμενηνῶν & ἀμενηνῶν	τῶν	ἀμενηνῶν
δοτική	τοῖς	ἀμενηνοῖς	ταῖς	ἀμενηναῖς & ἀμενηνοῖς	τοῖς	ἀμενηνοῖς
αιτιατική	τοὺς	ἀμενηνούς	τὰς	ἀμενηνᾱ́ς & ἀμενηνούς	τὰ	ἀμενηνᾰ́
κλητική ὦ!		ἀμενηνοί		ἀμενηναί & ἀμενηνοί		ἀμενηνᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀμενηνώ	τὼ	ἀμενηνᾱ́ & ἀμενηνώ	τὼ	ἀμενηνώ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀμενηνοῖν	τοῖν	ἀμενηναῖν & ἀμενηνοῖν	τοῖν	ἀμενηνοῖν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ός, λιγότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'σπαρτός' όπως «σπαρτός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀμενηνός < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

ἀμενηνός, -ός/-ή, -όν, συγκριτικός :ἀμενηνότερος

1. αδύναμος, ανίσχυρος, ευάλωτος, άτονος

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 11 (λ. Ἀλκίνου ἀπόλογοι: Νέκυια.), στίχ. 49 (48-50)

   αὐτὸς δὲ ξίφος ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ | ἥμην, οὐδ᾽ εἴων νεκύων ἀμενηνὰ κάρηνα | αἵματος ἆσσον ἴμεν, πρὶν Τειρεσίαο πυθέσθαι.

   Στην ώρα μου κι εγώ, τραβώντας από τον μηρό το οξύ μου ξίφος, | εκεί στεκόμουν και δεν άφηνα τα αδύναμα κεφάλια των νεκρών | να σκύψουν στο αίμα, προτού τον Τειρεσία ρωτήσω για να μάθω.

   Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, Προρρητικόν, (Prorrheticon I), 2.30, @scaife.perseus

   Ὁκόσοισι δὲ ὀδύναι ἄνευ προφάσιος γίνονται καὶ πολυχρόνιοι καὶ ἐν πάσῃ τῇ κεφαλῇ ἰσχνοῖσι τε ἐοῦσι καὶ ἀμενηνοῖσι, προορᾶσθαι τούτοισι τὸ νόσημα πολλῷ χαλεπώτερον τοῦ πρόσθεν·

   ※  5ος/4ος πκε αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ὄρνιθες, στίχ. 686 (685-688)

   ἄγε δὴ φύσιν ἄνδρες ἀμαυρόβιοι, φύλλων γενεᾷ προσόμοιοι, | ὀλιγοδρανέες, πλάσματα πηλοῦ, σκιοειδέα φῦλ᾽ ἀμενηνά, | ἀπτῆνες ἐφημέριοι, ταλαοὶ βροτοί, ἀνέρες εἰκελόνειροι, | προσέχετε τὸν νοῦν τοῖς ἀθανάτοις ἡμῖν, τοῖς αἰὲν ἐοῦσιν,

   Σκοτεινόζωο ανθρώπινο γένος εσύ, με των φύλλων παρόμοιο τη φύτρα, | λασποζύμωτα ανήμπορα πλάσματα, σκιές και φαντάσματα κούφιων ειδώλων, | όντα εφήμερα, δίχως φτερούγες, θνητοί κακορίζικοι, εικόνες ονείρων, | γιά προσέξτε κι ακούστε τ᾽ αθάνατα εμάς, πὄχουμε ύπαρξη αιώνια στον κόσμο

   Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Τυποβιβλιοτεχνική @greek‑language.gr

2. (για φαντάσματα, όνειρα) φευγαλέος

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 19 (τ. Ὀδυσσέως καὶ Πηνελόπης ὁμιλία. Νίπτρα.), στίχ. 562 (560-563)

   «ξεῖν᾽, ἦ τοι μὲν ὄνειροι ἀμήχανοι ἀκριτόμυθοι | γίγνοντ᾽, οὐδέ τι πάντα τελείεται ἀνθρώποισι. | δοιαὶ γάρ τε πύλαι ἀμενηνῶν εἰσὶν ὀνείρων· | αἱ μὲν γὰρ κεράεσσι τετεύχαται, αἱ δ᾽ ἐλέφαντι·

   «Ξένε, τα ονείρατα πολλά κι αμήχανα μας έρχονται, όμως | δεν βγαίνουν όλα αληθινά στον άνθρωπο. | Δυο πύλες έχουν τα όνειρα, σκιές ανήμπορες, | τη μια από κέρατο, την άλλη από φίλντισι φτιαγμένη:

   Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

3. (το ουδέτερο ως επίρρημα) (ἀμενηνόν) αδύναμα, άτονα

Συνώνυμα

• ἀμενής

Συγγενικά

• ἀμενηνόω
• ἀμενηνῶς

Πηγές

• ἀμενηνός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀμενηνός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.