ἀκλεής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀκλεής	τὸ	ἀκλεές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀκλεοῦς & ἀκλεέος	τοῦ	ἀκλεοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀκλεεῖ & ἀκλεέϊ & επικός ἀκλέϊ	τῷ	ἀκλεεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀκλεῆ & ἀκλεέα, ἀκλεᾶ & επικός ἀκλέᾰ	τὸ	ἀκλεές
κλητική ὦ!		ἀκλεές		ἀκλεές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀκλεεῖς & ἀκλεέες	τὰ	ἀκλεῆ
γενική	τῶν	ἀκλεῶν	τῶν	ἀκλεῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀκλεέσῐ(ν)	τοῖς	ἀκλεέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀκλεεῖς	τὰ	ἀκλεῆ
κλητική ὦ!		ἀκλεεῖς		ἀκλεῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀκλεεῖ	τὼ	ἀκλεεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀκλεοῖν	τοῖν	ἀκλεοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀκλεής < ἀ- στερητικό + κλέ(ος) + -ής

Επίθετο

ἀκλεής, -ής, -ές, υπερθετικός : ἀκλεέστατος

1. ακλεής, που δεν έχει δόξα
2. που δεν τον έχουν υμνήσει

Άλλες μορφές

• επικός τύπος : ἀκλειής

Παράγωγα

• ἀκλεῶς (επίρρημα)

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κλέος

Πηγές

• ἀκλεής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀκλεής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.