ἀγχίμολος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀγχίμολος	τὸ	ἀγχίμολον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀγχιμόλου	τοῦ	ἀγχιμόλου
δοτική	τῷ/τῇ	ἀγχιμόλῳ	τῷ	ἀγχιμόλῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀγχίμολον	τὸ	ἀγχίμολον
κλητική ὦ!		ἀγχίμολε		ἀγχίμολον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀγχίμολοι	τὰ	ἀγχίμολᾰ
γενική	τῶν	ἀγχιμόλων	τῶν	ἀγχιμόλων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀγχιμόλοις	τοῖς	ἀγχιμόλοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀγχιμόλους	τὰ	ἀγχίμολᾰ
κλητική ὦ!		ἀγχίμολοι		ἀγχίμολᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀγχιμόλω	τὼ	ἀγχιμόλω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀγχιμόλοιν	τοῖν	ἀγχιμόλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀγχίμολος < ἀγχί + -μολος < ἔμολον (αόριστος β' του βλώσκω)

Επίθετο

ἀγχίμολος

1. που πλησιάζει, που έρχεται κοντά
2. (το ουδέτερο ως επίρρημα) (τὸ ἀγχίμολον) κοντά

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 24 (ω. Σπονδαί.), στίχ. 502 (502-503)

   Τοῖσι δ᾽ ἐπ᾽ ἀγχίμολον θυγάτηρ Διὸς ἦλθεν Ἀθήνη, | Μέντορι εἰδομένη ἠμὲν δέμας ἠδὲ καὶ αὐδήν.

   Την ίδια ώρα η Αθηνά, του Δία η θυγατέρα, βρέθηκε πλάι τους, | με τη μορφή του Μέντορα, ίδια στην όψη, ίδια στη φωνή.

   Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

   ※  7ος πκε αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, (αποδίδεται) Ἀσπὶς Ἡρακλέους^w, 325 (325-326)

   Ἀγχίμολον δέ σφ᾽ ἦλθε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη, | καί σφεας θαρσύνουσ᾽ ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

   Δίπλα τους ήρθε η θεά Αθηνά η αστραπόματη | και λόγια τούς είπε φτερωτά, για να τους δώσει θάρρος:

   Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ἀγχί και βλώσκω

Πηγές

• ἀγχίμολος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀγχίμολος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.