φοινήεις

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	φοινήεις	ἡ	φοινήεσσᾰ	τὸ	φοινῆεν
γενική	τοῦ	φοινήεντος	τῆς	φοινηέσσης	τοῦ	φοινήεντος
δοτική	τῷ	φοινήεντῐ	τῇ	φοινηέσσῃ	τῷ	φοινήεντῐ
αιτιατική	τὸν	φοινήεντᾰ	τὴν	φοινήεσσᾰν	τὸ	φοινῆεν
κλητική ὦ!		φοινῆεν		φοινήεσσᾰ		φοινῆεν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	φοινήεντες	αἱ	φοινήεσσαι	τὰ	φοινήεντᾰ
γενική	τῶν	φοινηέντων	τῶν	φοινηεσσῶν	τῶν	φοινηέντων
δοτική	τοῖς	φοινήεσῐ(ν)	ταῖς	φοινηέσσαις	τοῖς	φοινηέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	φοινήεντᾰς	τὰς	φοινηέσσᾱς	τὰ	φοινήεντᾰ
κλητική ὦ!		φοινήεντες		φοινήεσσαι		φοινήεντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	φοινήεντε	τὼ	φοινηέσσᾱ	τὼ	φοινήεντε
γεν-δοτ	τοῖν	φοινηέντοιν	τοῖν	φοινηέσσαιν	τοῖν	φοινηέντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'χαρίεις' όπως «δαφνήεις» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

φοινήεις < φοινός

Επίθετο

φοινήεις, -εσσα, -εν

• ερυθρός σαν αίμα
• βαθυκόκκινος, αιματοβαμμένος

Συγγενικά

• φοίνιος
• φοινίσσω

→ και δείτε τις λέξεις φοινός και φόνος

Πηγές

• φοινήεις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φοινήεις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.