φοινός

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

φοινός < φένω (=σκοτώνω) < ιαπετική ρίζα -φεν και φον- και -φαν

Επίθετο

φοινός, -ή, -όν

• (χρώμα) αυτός που έχει το βαθύ κόκκινο χρώμα του αίματος, αιματώδης
• αιμοχαρής, αιμοδιψής, αιμοβόρος
• φονικός

Συγγενικά

• πεθαίνω
• φένω
• φοινήεις
• φοῖνιξ
• φοινώδης
• φόνος

• → και δείτε τις λέξεις φοίνιος και φοινίσσω

Δείτε επίσης

• λατινικά: funus ^(la), deffendo ^(la), offendo ^(la), infendo ^(la)

Πηγές

• φοινός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φοινός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.