φαλός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	φαλός	ἡ	φαλή	τὸ	φαλόν
γενική	τοῦ	φαλοῦ	τῆς	φαλῆς	τοῦ	φαλοῦ
δοτική	τῷ	φαλῷ	τῇ	φαλῇ	τῷ	φαλῷ
αιτιατική	τὸν	φαλόν	τὴν	φαλήν	τὸ	φαλόν
κλητική ὦ!		φαλέ		φαλή		φαλόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	φαλοί	αἱ	φαλαί	τὰ	φαλᾰ́
γενική	τῶν	φαλῶν	τῶν	φαλῶν	τῶν	φαλῶν
δοτική	τοῖς	φαλοῖς	ταῖς	φαλαῖς	τοῖς	φαλοῖς
αιτιατική	τοὺς	φαλούς	τὰς	φαλᾱ́ς	τὰ	φαλᾰ́
κλητική ὦ!		φαλοί		φαλαί		φαλᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	φαλώ	τὼ	φαλᾱ́	τὼ	φαλώ
γεν-δοτ	τοῖν	φαλοῖν	τοῖν	φαλαῖν	τοῖν	φαλοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

φαλός < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

φαλός, -ή, -όν

1. λευκός, λαμπερός, καθαρός, φωτεινός
2. βλάκας, χαζός

Πηγές

• φαλός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φαλός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.