φαλαρίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	φαλαρίς	αἱ	φαλαρίδες
γενική	τῆς	φαλαρίδος	τῶν	φαλαρίδων
δοτική	τῇ	φαλαρίδῐ	ταῖς	φαλαρίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	φαλαρίδᾰ	τὰς	φαλαρίδᾰς
κλητική ὦ!		φαλαρίς*		φαλαρίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φαλαρίδε
γεν-δοτ	τοῖν		φαλαρίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φαλαρίς < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

φαλαρίς, -ίδος θηλυκό

1. (πτηνό) η φαλαρίδα, πουλί που ζει κοντά σε λίμνες και οφείλει το όνομά του στο λευκό φαλακρό κεφάλι του (Fulica atra)

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ἀχαρνῆς, στίχ. 875 (873-876)

   ὅσ᾽ ἐστὶν ἀγαθὰ Βοιωτοῖς ἁπλῶς, | ὀρίγανον γλαχὼ ψιάθως θρυαλλίδας | νάσσας κολοιὼς ἀτταγᾶς φαλαρίδας | τροχίλως κολύμβως.

   ※  4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοτέλης, Τῶν περὶ τὰ ζῷα ἱστοριῶν, 8, 3 @scaife.perseus

   Τῶν δὲ στεγανοπόδων τὰ μὲν βαρύτερα περὶ ποταμοὺς καὶ λίμνας ἐστίν, οἷον κύκνος, νῆττα, φαλαρίς, κολυμβίς, ἔτι βόσκας, ὅμοιος μὲν νήττῃ, τὸ δὲ μέγεθος ἐλάττων, καὶ ὁ καλούμενος κόραξ·

2. (βότανο) είδος χόρτου (Phalaris nodosa)

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : φαληρίς

Πηγές

• φαλαρίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φαλαρίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.