φέναξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	φενᾰκ-
ονομαστική	ὁ	φέναξ	οἱ	φένακες
γενική	τοῦ	φένακος	τῶν	φενάκων
δοτική	τῷ	φένακῐ	τοῖς	φέναξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	φένακᾰ	τοὺς	φένακᾰς
κλητική ὦ!		φέναξ		φένακες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		φένακε
γεν-δοτ	τοῖν		φενάκοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'φύλαξ' όπως «φύλαξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

φέναξ < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

φέναξ, -ακος αρσενικό ή θηλυκό

1. απατεώνας, αγύρτης, ψεύτης

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Βάτραχοι, στίχ. 909 (908-910)

   τοῦτον δὲ πρῶτ᾽ ἐλέγξω, | ὡς ἦν ἀλαζὼν καὶ φέναξ οἵοις τε τοὺς θεατὰς | ἐξηπάτα μώρους λαβὼν παρὰ Φρυνίχῳ τραφέντας.

   τί απατεώνας ήτανε και κατεργάρης τούτος | θα δείξω πρώτα· και με ποιά μέσα, θεατές γελούσε | που ο Φρύνιχος πριν απ᾽ αυτόν τους είχε αποβλακώσει.

   Μετάφραση (1967): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα:Τυποβιβλιοτεχνική @greek‑language.gr

2. κωμική ονομασία του πτηνού φοῖνιξ

   ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ἀριστοφάνης, Ἀχαρνῆς, στίχ. 89 @scaife.perseus

   παρέθηκεν ἡμῖν· ὄνομα δʼ ἦν αὐτῷ φέναξ.

3. (στον πληθ. ως κύριο όνομα) Φένακες: θεότητες της απάτης, που προστάτευαν τους απατεώνες

Συνώνυμα

• φενακιστής

Συγγενικά

• φέναγμα
• φενάκισμα
• → δείτε και τις λέξεις φενάκη και φενακίζω

Πηγές

• φέναξ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• φέναξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .