σχέσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σχέσῐς	αἱ	σχέσεις
γενική	τῆς	σχέσεως	τῶν	σχέσεων
δοτική	τῇ	σχέσει	ταῖς	σχέσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σχέσῐν	τὰς	σχέσεις
κλητική ὦ!		σχέσῐ		σχέσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σχέσει
γεν-δοτ	τοῖν		σχεσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σχέσις < θέμα σχε- (όπως στον αόριστο β' σχεῖν, ἔσχον του ἔχω) + -σις < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *seǵʰ-

Ουσιαστικό

σχέσις θηλυκό

1. η (προσωρινή) φυσική σωματική κατάσταση

   ≠ αντώνυμα: ἔξις

2. στάσιμη κατάσταση
3. χαρακτήρας, ιδιότητα
4. σχέση, συσχέτιση
5. κατοχή, απόκτηση

Πηγές

• σχέσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σχέσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.