συνταύτιση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συνταύτιση	οι	συνταυτίσεις
γενική	της	συνταύτισης*	των	συνταυτίσεων
αιτιατική	τη	συνταύτιση	τις	συνταυτίσεις
κλητική		συνταύτιση		συνταυτίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συνταυτίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνταύτιση < συνταυτίζω + -ση (μεταφραστικό δάνειο από τη γαλλική identification)

Ουσιαστικό

συνταύτιση θηλυκό

• (λόγιο) η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του συνταυτίζομαι

Μεταφράσεις

    συνταύτιση