συνθηκολόγηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συνθηκολόγηση	οι	συνθηκολογήσεις
γενική	της	συνθηκολόγησης*	των	συνθηκολογήσεων
αιτιατική	τη	συνθηκολόγηση	τις	συνθηκολογήσεις
κλητική		συνθηκολόγηση		συνθηκολογήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συνθηκολογήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνθηκολόγηση < συνθηκολογώ (η λέξη φαίνεται να πρωτοεμφανίζεται το 1880) / συνθήκ(η) + -ο- + -λόγηση

Ουσιαστικό

συνθηκολόγηση θηλυκό

1. η σύναψη συνθήκης, κυρίως μετά από εμπόλεμη κατάσταση
2. (κατ’ επέκταση) το σταμάτημα της εμπόλεμης κατάστασης

Δείτε επίσης

• ανακωχή
• παράδοση

Μεταφράσεις

    συνθηκολόγηση

αγγλικά : surrender (en) γαλλικά : capitulation (fr)