συγκατοίκηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συγκατοίκηση	οι	συγκατοικήσεις
γενική	της	συγκατοίκησης*	των	συγκατοικήσεων
αιτιατική	τη	συγκατοίκηση	τις	συγκατοικήσεις
κλητική		συγκατοίκηση		συγκατοικήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συγκατοικήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συγκατοίκηση < συγκατοικώ + -ση

Ουσιαστικό

συγκατοίκηση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του συγκατοικώ

Δείτε επίσης

• συμβίωση
• συνοίκηση

Μεταφράσεις

    συγκατοίκηση

αγγλικά : cohabitation (en) γαλλικά : cohabitation (fr)