συνοίκηση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συνοίκηση	οι	συνοικήσεις
γενική	της	συνοίκησης*	των	συνοικήσεων
αιτιατική	τη	συνοίκηση	τις	συνοικήσεις
κλητική		συνοίκηση		συνοικήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συνοικήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συνοίκηση < αρχαία ελληνική συνοίκησις

Ουσιαστικό

συνοίκηση θηλυκό

• (λόγιο) η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του συνοικώ

Συνώνυμα

• συγκατοίκηση

Μεταφράσεις

    συνοίκηση