πρόφασις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πρόφασῐς	αἱ	προφάσεις
γενική	τῆς	προφάσεως	τῶν	προφάσεων
δοτική	τῇ	προφάσει	ταῖς	προφάσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πρόφασῐν	τὰς	προφάσεις
κλητική ὦ!		πρόφασῐ		προφάσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προφάσει
γεν-δοτ	τοῖν		προφασέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόφασις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

πρόφασις, -εως

1. κίνητρο
2. αιτία
3. πρόφαση, δικαιολογία, αφορμή, πάτημα (έδωσε "πάτημα" αφορμή, δικαιολογία)
4. ευκαιρία (με την έννοια, ότι κάτι δίνει σε κάποιον την ευκαιρία να πει ή να κάνει κάτι)
5. πρόλογος, εισαγωγή

Συγγενικά

• προφαίνω
• προφανής
• πρόφαντος
• προφασίζομαι

→ και δείτε τις λέξεις πρό, φαίνω και φάσις

Πηγές

• πρόφασις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πρόφασις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.