πρόσπτωση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	πρόσπτωση	οι	προσπτώσεις
γενική	της	πρόσπτωσης*	των	προσπτώσεων
αιτιατική	την	πρόσπτωση	τις	προσπτώσεις
κλητική		πρόσπτωση		προσπτώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, προσπτώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόσπτωση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική πρόσπτω(σις) + -ση < προσπίπτω. Μορφολογικά αναλύεται σε πρόσ- + πτῶσις (πτώση)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈpɾos.pto.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πρόσ‐πτω‐ση

Ουσιαστικό

πρόσπτωση θηλυκό

1. η πτώση ή πρόσκρουση με κάτι ή σε κάτι
2. (φυσική) η πρόσκρουση με κάτι κατά την κίνηση

   → δείτε τον όρο γωνία προσπτώσεως

Μεταφράσεις

    πρόσπτωση

→ δείτε τις λέξεις πτώση και πρόσκρουση

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)