προγεννήτωρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	προγεννήτωρ	οἱ	προγεννήτορες
γενική	τοῦ	προγεννήτορος	τῶν	προγεννητόρων
δοτική	τῷ	προγεννήτορῐ	τοῖς	προγεννήτορσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	προγεννήτορᾰ	τοὺς	προγεννήτορᾰς
κλητική ὦ!		προγεννῆτορ		προγεννήτορες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προγεννήτορε
γεν-δοτ	τοῖν		προγεννητόροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτήτωρ' όπως «κτήτωρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

προγεννήτωρ < προγεννῶ/προγίγνομαι + επίθημα -τωρ → δείτε τη λέξη προηγήτωρ πρβλ. λατινική prōgenitor (πρόγονος)

Ουσιαστικό

προγεννήτωρ αρσενικό (θηλυκό προγεννήτειρα)

1. ο πρώτος πατέρας γένους, γενάρχης, προπάτωρ
2. (στον πληθυντικό: οἱ γεννήτορες) οι πρόγονοι

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἱππόλυτος, στίχ. 1380

   ὦ πατρὸς ἐμοῦ δύστανος ἀρά· μιαιφόνον τι σύγγονον παλαιῶν προγεννητόρων ἐξορίζεται κακὸν οὐδὲ μένει, ἔμολέ τ' ἐπ' ἐμέ–τί ποτε, τὸν οὐδὲν ὄντ' ἐπαίτιον κακῶν; ἰώ μοί μοι.

Πηγές

• προγεννήτωρ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• προγεννήτωρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.