παραίτησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παραίτησῐς	αἱ	παραιτήσεις
γενική	τῆς	παραιτήσεως	τῶν	παραιτήσεων
δοτική	τῇ	παραιτήσει	ταῖς	παραιτήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παραίτησῐν	τὰς	παραιτήσεις
κλητική ὦ!		παραίτησῐ		παραιτήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παραιτήσει
γεν-δοτ	τοῖν		παραιτησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παραίτησις < παραιτέομαι / παραιτοῦμαι, παραιτη- + -σις. Μορφολογικά αναλύεται σε παρ- + αἴτησις.

Ουσιαστικό

παραίτησις θηλυκό

1. έντονη προσευχή, ικεσία
2. μεσολάβηση για κάτι, παράκληση για απαλλαγή από κάτι κακό
3. (ελληνιστική σημασία) αποδοκιμασία, άρνηση

   ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: παραίτηση με διαφορετική σημασία

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις παραιτοῦμαι, παρά και αἰτέω

Πηγές

• παραίτησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παραίτησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.