πανδοχεῖον

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πανδοχεῖον	τὰ	πανδοχεῖᾰ
γενική	τοῦ	πανδοχείου	τῶν	πανδοχείων
δοτική	τῷ	πανδοχείῳ	τοῖς	πανδοχείοις
αιτιατική	τὸ	πανδοχεῖον	τὰ	πανδοχεῖᾰ
κλητική ὦ!		πανδοχεῖον		πανδοχεῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πανδοχείω
γεν-δοτ	τοῖν		πανδοχείοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «στοιχεῖον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πανδοχεῖον (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική πανδοκεῖον με την επίδραση θεμάτων με χι όπως στο δέχομαι. Μορφολογικά αναλύεται σε παν- + δοχεῖον < δοκεῖον

Ουσιαστικό

πανδοχεῖον, -ου ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) ξενώνας, ξενοδοχείο, πανδοχείο

  ※  2ος κε αιώνας Ο αττικιστής Φρύνιχος ο Βιθυνός ή Αράβιος καταδικάζει τον τύπο με χι - ⌘Anecodta Bachmanniana 307 (Phryn. 276)

  πανδοχεῖον ούκ έρεΐς, ἀλλὰ διὰ τοῦ κ, πανδοκεῖον, καὶ πανδοκεύτρια καὶ πανδοκεύς)

Συγγενικά

• πανδοχεύς, πανδοκεύς
• πανδοχεύω, πανδοκεύω
• → δείτε και τις λέξεις πᾶς και δέχομαι

Πηγές

• πανδοχεῖον, πανδοκεῖον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• πανδοχείο - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.