οὖς

Αυτό το λήμμα χρειάζεται επιμέλεια, ώστε να ανταποκρίνεται σε υψηλότερες προδιαγραφές συντακτικής ποιότητας ή μορφοποίησης.

Αρχαία ελληνικά (grc)

ουσιαστικά μεταπλαστά
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	οὐσ- ὠτ-
ονομαστική	τὸ	οὖς	τὰ	ὦτᾰ
γενική	τοῦ	ὠτός	τῶν	ὤτων
δοτική	τῷ	ὠτῐ́	τοῖς	ὠσῐ́(ν)
αιτιατική	τὸ	οὖς	τὰ	ὦτᾰ
κλητική ὦ!		οὖς		ὦτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὦτε
γεν-δοτ	τοῖν		ὤτοιν
ανώμαλη κλίση, Κατηγορία 'μεταπλαστά' όπως «οὖς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

οὖς < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂ṓws (αφτί) < *h₂ew- (βλέπω)

Ουσιαστικό

οὖς ουδέτερο

1. αφτί

   ※  Καὶ τυγχάνω τε κλῇθρ' ἀνασπαστοῦ πύλης / χαλῶσα, καί με φθόγγος οἰκείου κακοῦ / βάλλει δι' ὤτων, ὑπτία δὲ κλίνομαι / δείσασα πρὸς δμωαῖσι κἀποπλήσσομαι. (Σοφοκλής, Αντιγόνη, 1186-1189)

   → λείπει η μετάφραση

   ※  Τὴν δὲ κεφαλὴν τέγγειν ἐλαίῳ ῥοδίνῳ, ἐς δὲ τὼ ὦτε μύρσινον ἢ μήλινον. (Ιπποκράτης, Γυναικείων, 1, 206, 21)

2. ακοή
3. (μεταφορικά) κατάσκοπος
4. η λαβή ενός αγγείου ή μιας κούπας

Άλλες μορφές

• επικός τύπος : οὖας
• δωρικός τύπος : ὦς
• (ελληνιστική κοινή): ὦς

Εκφράσεις

• ὄνῳ τις ἔλεγε μῦθον, ὁ δὲ τὰ ὦτα ἐκίνει

Πηγές

• οὖς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• οὖς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.