νήκεστος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	νήκεστος	τὸ	νήκεστον
γενική	τοῦ/τῆς	νηκέστου	τοῦ	νηκέστου
δοτική	τῷ/τῇ	νηκέστῳ	τῷ	νηκέστῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	νήκεστον	τὸ	νήκεστον
κλητική ὦ!		νήκεστε		νήκεστον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	νήκεστοι	τὰ	νήκεστᾰ
γενική	τῶν	νηκέστων	τῶν	νηκέστων
δοτική	τοῖς/ταῖς	νηκέστοις	τοῖς	νηκέστοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	νηκέστους	τὰ	νήκεστᾰ
κλητική ὦ!		νήκεστοι		νήκεστᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	νηκέστω	τὼ	νηκέστω
γεν-δοτ	τοῖν	νηκέστοιν	τοῖν	νηκέστοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

νήκεστος < → λείπει η ετυμολογία νή-

Επίθετο

νήκεστος, -ος, -ον

1. ανίατος, αθεράπευτος

   ≈ συνώνυμα: ἀνήκεστος, ἀνίατος

2. (το ουδέτερο και ως επίρρημα) (νήκεστον): αθεράπευτα, ανίατα

   ※  7ος πκε αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Ἔργα καὶ Ἡμέραι, 283 (282-284)

   ὃς δέ κε μαρτυρίῃσιν ἑκὼν ἐπίορκον ὀμόσσας | ψεύσεται, ἐν δὲ δίκην βλάψας νήκεστον ἀασθῇ, | τοῦ δέ τ᾽ ἀμαυροτέρη γενεὴ μετόπισθε λέλειπται·

   Μα όποιος ψέματα θα πει στη μαρτυρία του, αφού ψευδόρκησε | εκούσια, και τη δικαιοσύνη έβλαψε κι αγιάτρευτα αμάρτησε, | τούτου η γενιά αφανέστερη στο μέλλον θ᾽ απομείνει.

   Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

Πηγές

• νήκεστος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• νήκεστος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.