μυάγρα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	μυάγρα	οι	μυάγρες
γενική	της	μυάγρας	των	μυαγρών
αιτιατική	τη	μυάγρα	τις	μυάγρες
κλητική		μυάγρα		μυάγρες
Κατηγορία όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μυάγρα < ελληνιστική κοινή μυάγρα αρχαία ελληνική μῦς + ἄγρα

Ουσιαστικό

μυάγρα θηλυκό

• (αρχαιοπρεπές) η ποντικοπαγίδα, η φάκα

Μεταφράσεις

    μυάγρα

→ δείτε τη λέξη ποντικοπαγίδα

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μυάγρᾱ	αἱ	μυάγραι
γενική	τῆς	μυάγρᾱς	τῶν	μυαγρῶν
δοτική	τῇ	μυάγρᾳ	ταῖς	μυάγραις
αιτιατική	τὴν	μυάγρᾱν	τὰς	μυάγρᾱς
κλητική ὦ!		μυάγρᾱ		μυάγραι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μυάγρᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		μυάγραιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σοφία' όπως «σοφία» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μυάγρα (ελληνιστική κοινή) < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

μυάγρα, -ας θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. ποντικοπαγίδα

   ※  Τύλλιος Σαβίνος στην ⌘ Παλατινή Ανθολογία, 9.410 @poesialatina.it, @perseus.tufts.edu

   Σμίνθος, ὁ παντοίης δαιτὸς λίχνος, οὐδὲ μυάγρης
   δειλός, ὁ κἀκ θανάτου κέρδεα λῃζόμενος,
   νευρολάλον Φοίβου χορδὴν θρίσεν· ἡ δ' ἐπὶ πῆχυν
   ἑλκομένη θηρὸς λαιμὸν ἀπεβρόχισεν.
   τόξων εὐστοχίην θαυμάζομεν, ὃς δὲ κατ' ἐχθρῶν
   ἤδη καὶ κιθάρην εὔστοχον ὅπλον ἔχει.

2. (φυτό) ἀσπάραγος πετραῖος

Άλλες μορφές

• ιωνικός τύπος : μυάγρη
• μύαγρον

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις μῦς και ἄγρα

Πηγές

• μυάγρα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• μυάγρα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012