μανδήλιον

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

μανδήλιον < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή μανδήλιον. Συγκρίνετε με τις μορφές μαντήλιον, μαντίλιν.

Ουσιαστικό

μανδήλιον ουδέτερο

• άλλη μορφή του μανδήλιν & μανδήλι

  άλλες μορφές: μανδέλλιον

Συγγενικά

• μανδήλη
• μανδιλίδα

→ και δείτε τη λέξη μαντήλι

Πηγές

• μανδήλιον - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)
• μανδήλιον σελ.4465 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	μανδήλιον	τὰ	μανδήλιᾰ
γενική	τοῦ	μανδηλίου	τῶν	μανδηλίων
δοτική	τῷ	μανδηλίῳ	τοῖς	μανδηλίοις
αιτιατική	τὸ	μανδήλιον	τὰ	μανδήλιᾰ
κλητική ὦ!		μανδήλιον		μανδήλιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μανδηλίω
γεν-δοτ	τοῖν		μανδηλίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μανδήλιον < (άμεσο δάνειο) λατινική mantilium / mantelium, υποκοριστικού του mantile mantele < → δείτε τη λέξη manus

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ μεσαιωνικά ελληνικά: μανδήλιον > μαντήλι ⇒ νέα ελληνικά: μαντίλι (με διαφορετική σημασία)

Ουσιαστικό

μανδήλιον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

• πετσέτα

Συγγενικά

• μανδήλη

Πηγές

• μανδήλη, -ήλιν, -ήλιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• μανδήλιον σελ.4465 - ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία. (συντομογραφίες & συγγραφέων)