κείμενον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κείμενον	τὰ	κείμενᾰ
γενική	τοῦ	κειμένου	τῶν	κειμένων
δοτική	τῷ	κειμένῳ	τοῖς	κειμένοις
αιτιατική	τὸ	κείμενον	τὰ	κείμενᾰ
κλητική ὦ!		κείμενον		κείμενᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κειμένω
γεν-δοτ	τοῖν		κειμένοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κείμενον < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου κείμενος < αρχαία ελληνική κείμενος, μετοχή παθητικού παρακειμένου του ρήματος κεῖμαι

Ουσιαστικό

κείμενον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) το κείμενο που το αποδεχόμαστε (ευρύτερα), που γίνεται αποδεκτό

Πηγές

• κεῖμαι - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.