κατρακύλισμα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	κατρακύλισμα	τα	κατρακυλίσματα
γενική	του	κατρακυλίσματος	των	κατρακυλισμάτων
αιτιατική	το	κατρακύλισμα	τα	κατρακυλίσματα
κλητική		κατρακύλισμα		κατρακυλίσματα
Κατηγορία όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κατρακύλισμα < κατρακυλ(ώ) + -ισμα < (ελληνιστική κοινή) κατακυλίω < κατά + κυλίω Συγκρίνετε με το κατρακύλημα

Ουσιαστικό

κατρακύλισμα ουδέτερο

1. (κυριολεκτικά) το να κατρακυλά κάποιος

   ※  Τα μεσημέρια και στις τέσσερεις ή πέντε το απόγευμα, ξάφνιζαν οι φωνές και τα κατρακυλίσματα πάνω στη μαρμαρένια σκάλα του γυμνάσιου. (Κοσμάς Πολίτης, Εroïca, 1937 [μυθιστόρημα])

2. (μεταφορικά) το να πέφτει κάποιος κάποια επίπεδα πιο κάτω

   ※  Το εκ νέου άνοιγμα της ΕΡΤ δεν πρέπει πάντως σε καμιά περίπτωση να σημάνει κατρακύλισμα στα παλιά: στις παλιές αυταρχικές δομές και στα παλαιοκομματικά πρόσωπα... (* εφημερίδα Το Βήμα)

Άλλες μορφές

• κατρακύλημα

Συνώνυμα

• κατρακύλα
• κατρακύλημα

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κατρακυλώ

Μεταφράσεις

    κατρακύλισμα

αγγλικά : fall (en) γαλλικά : dégringolade (fr), effondrement (fr)