κάπετος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	κᾰπετο-
ονομαστική	ἡ	κάπετος	αἱ	κάπετοι
γενική	τῆς	καπέτου	τῶν	καπέτων
δοτική	τῇ	καπέτῳ	ταῖς	καπέτοις
αιτιατική	τὴν	κάπετον	τὰς	καπέτους
κλητική ὦ!		κάπετε		κάπετοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καπέτω
γεν-δοτ	τοῖν		καπέτοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «κάμινος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κάπετος < → δείτε τη λέξη σκάπτω, ή προελληνική → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κάπετος θηλυκό

1. χαντάκι, αυλάκι, σκαμμένο πέρασμα, τάφρος, όρυγμα

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 18 (Σ. Ὁπλοποιία.), στίχ. 564

   ἑστήκει δὲ κάμαξι διαμπερὲς ἀργυρέῃσιν.
   ἀμφὶ δὲ κυανέην κάπετον, περὶ δ᾽ ἕρκος ἔλασσε
   κασσιτέρου· μία δ᾽ οἴη ἀταρπιτὸς ἦεν ἐπ᾽ αὐτήν,
   τῇ νίσοντο φορῆες, ὅτε τρυγόῳεν ἀλωήν.

   Και λάκκον από χάλυβα και κασσιτέρου φράκτην / έσυρε γύρω και άνοιξε στην άκρην μονοπάτι / για να περνούν , όταν τρυγάν το αμπέλι, οι καρποφόροι.

   Μετάφραση: Ιάκωβος Πολυλάς @greek-language.gr

   ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 15 (Ο. Παλίωξις παρὰ τῶν νεῶν.), στίχ. 356

   προπάροιθε δὲ Φοῖβος Ἀπόλλων
   ῥεῖ’ ὄχθας καπέτοιο βαθείης ποσσὶν ἐρείπων
   ἐς μέσσον κατέβαλλε, γεφύρωσεν δὲ κέλευθον
   μακρὴν ἠδ’ εὐρεῖαν, ὅσον τ’ ἐπὶ δουρὸς ἐρωὴ
   γίγνεται,

   κι έμπροσθεν ο Φοίβος με τα πόδια / τα φρύδια εγκρέμισ᾽ εύκολα του λάκκου και το χώμα / στο χάσμα μέσα επάτησε και ωσάν γεφύρι δρόμον / μακρύν τους έστρωσε πλατύν

   Μετάφραση: Ιάκωβος Πολυλάς @greek-language.gr

2. τρύπα
3. τάφος

Άλλες μορφές

• σκάπετος (σε επιγραφές)

Συνώνυμα

• ὄρυγμα
• τάφρος

Συγγενικά

• καπέτις
• κάπετον
• σκάπετος
• σκαπέτωσις
• → δείτε τη λέξη σκάπτω

Πηγές

• κάπετος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κάπετος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.