θύτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	θύτης	οι	θύτες
γενική	του	θύτη	των	θυτών
αιτιατική	τον	θύτη	τους	θύτες
κλητική		θύτη		θύτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

θύτης < (ελληνιστική κοινή) θύτης < αρχαία ελληνική θύω

Ουσιαστικό

θύτης αρσενικό (θηλυκό θύτρια)

1. (θρησκεία) (κυριολεκτικά) αυτός που προσφέρει θυσία
2. (μεταφορικά) αυτός που προκαλεί ζημία σε κάποιον, φέρεται βίαια ή εγκληματεί

Αντώνυμα

• θύμα

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις θύω, θυσία και θύμα

Μεταφράσεις

    κυριολεκτικά

αγγλικά : sacrificer (en), diviner (en), immolator (en) γαλλικά : victimaire (fr), sacrificateur (fr)

    μεταφορικά

αγγλικά : perpetrator (en), immolator (en) γαλλικά : meurtrier (fr) γερμανικά : Täter (de)