θορυβοποιός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	θορυβοποιός	η	θορυβοποιός & θορυβοποιά	το	θορυβοποιό
γενική	του	θορυβοποιού	της	θορυβοποιού & θορυβοποιάς	του	θορυβοποιού
αιτιατική	τον	θορυβοποιό	τη	θορυβοποιό & θορυβοποιά	το	θορυβοποιό
κλητική		θορυβοποιέ		θορυβοποιέ & θορυβοποιά		θορυβοποιό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	θορυβοποιοί	οι	θορυβοποιοί & θορυβοποιές	τα	θορυβοποιά
γενική	των	θορυβοποιών	των	θορυβοποιών	των	θορυβοποιών
αιτιατική	τους	θορυβοποιούς	τις	θορυβοποιούς & θορυβοποιές	τα	θορυβοποιά
κλητική		θορυβοποιοί		θορυβοποιοί & θορυβοποιές		θορυβοποιά
ομάδα '-ος -ος -ο & -α', Κατηγορία όπως «φθοροποιός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

θορυβοποιός < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή θορυβοποιός. Συγχρονικά αναλύεται σε θόρυβ(ος) + -ο- + -ποιός

Προφορά

ΔΦΑ : /θo.ɾi.vo.piˈos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : Θο‐ρυ‐βο‐ποι‐ός

Επίθετο

θορυβοποιός, -ός/-ά, -ό

• που προκαλεί θόρυβο

Μεταφράσεις

    θορυβοποιός

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

θορυβοποιός < θορυβο(ποιέω) + -ποιός. Μορφολογικά αναλύεται σε θόρυβ(ος) + -ο- + -ποιός

Επίθετο

θορυβοποιός, -ός, -όν

• (ελληνιστική κοινή) που προκαλεί θόρυβο

  ⮡  θορυβοποιόν πλῆθος

Πηγές

• θορυβοποιός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• θορυβοποιός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.