ζωαρχικός

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ζωαρχικός	ἡ	ζωαρχική	τὸ	ζωαρχικόν
γενική	τοῦ	ζωαρχικοῦ	τῆς	ζωαρχικῆς	τοῦ	ζωαρχικοῦ
δοτική	τῷ	ζωαρχικῷ	τῇ	ζωαρχικῇ	τῷ	ζωαρχικῷ
αιτιατική	τὸν	ζωαρχικόν	τὴν	ζωαρχικήν	τὸ	ζωαρχικόν
κλητική ὦ!		ζωαρχικέ		ζωαρχική		ζωαρχικόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ζωαρχικοί	αἱ	ζωαρχικαί	τὰ	ζωαρχικᾰ́
γενική	τῶν	ζωαρχικῶν	τῶν	ζωαρχικῶν	τῶν	ζωαρχικῶν
δοτική	τοῖς	ζωαρχικοῖς	ταῖς	ζωαρχικαῖς	τοῖς	ζωαρχικοῖς
αιτιατική	τοὺς	ζωαρχικούς	τὰς	ζωαρχικᾱ́ς	τὰ	ζωαρχικᾰ́
κλητική ὦ!		ζωαρχικοί		ζωαρχικαί		ζωαρχικᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ζωαρχικώ	τὼ	ζωαρχικᾱ́	τὼ	ζωαρχικώ
γεν-δοτ	τοῖν	ζωαρχικοῖν	τοῖν	ζωαρχικαῖν	τοῖν	ζωαρχικοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ζωαρχικός (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ζῴαρχ(ος) + -ικός με απλοποίηση της γραφή του ωμέγα (→ δείτε τις λέξεις ζωή, ἀρχικός και ἄρχω

Επίθετο

ζωαρχικός, -ή, -όν (ελληνιστική κοινή)

• (θρησκεία) που είναι η αρχή της ζωής, που παρέχει ζωή

  → χρειάζεται παράθεμα 4ος αιώνας κε ⌘ Ιωάννης ο Χρυσόστομος, 5, 76

Συγγενικά

• ζωαρχικῶς

Πηγές

• ζωαρχικός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.