ζαγανιάρης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ζαγανιάρης	η	ζαγανιάρα	το	ζαγανιάρικο
γενική	του	ζαγανιάρη	της	ζαγανιάρας	του	ζαγανιάρικου
αιτιατική	τον	ζαγανιάρη	τη	ζαγανιάρα	το	ζαγανιάρικο
κλητική		ζαγανιάρη		ζαγανιάρα		ζαγανιάρικο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ζαγανιάρηδες	οι	ζαγανιάρες	τα	ζαγανιάρικα
γενική	των	ζαγανιάρηδων		—	των	ζαγανιάρικων
αιτιατική	τους	ζαγανιάρηδες	τις	ζαγανιάρες	τα	ζαγανιάρικα
κλητική		ζαγανιάρηδες		ζαγανιάρες		ζαγανιάρικα
To ουδέτερο, από τα επίθετα σε -ικος. Το αρσενικό και το θηλυκό, και ως ουσιαστικά.
Κατηγορία όπως «ζηλιάρης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ζαγανιάρης < ζαγαν(άς) + -ιάρης

Επίθετο

ζαγανιάρης, -α, -ικο

• (ιδιωματικό) καχεκτικός, κιτρινιάρης, αρρωστημένος

  άλλες μορφές: ζαγγανιάρης < ζαγγανάς

Συγγενικά

• Ζαγανιάρης (τοπωνύμιο & επώνυμο)

Πηγές

• Πάπυρος–Λαρούς–Μπριτάννικα: Λεξικό της ελληνικής γλώσσας, αρχαίας - μεσαιωνικής - νέας, ερμηνευτικό - ετυμολογικό. Αθήνα: Πάπυρος, 1981‑1994, έκδοση: 2013.