εὐρυχαδής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	εὐρυχαδής	τὸ	εὐρυχαδές
γενική	τοῦ/τῆς	εὐρυχαδοῦς	τοῦ	εὐρυχαδοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	εὐρυχαδεῖ	τῷ	εὐρυχαδεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	εὐρυχαδῆ	τὸ	εὐρυχαδές
κλητική ὦ!		εὐρυχαδές		εὐρυχαδές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	εὐρυχαδεῖς	τὰ	εὐρυχαδῆ
γενική	τῶν	εὐρυχαδῶν	τῶν	εὐρυχαδῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	εὐρυχαδέσῐ(ν)	τοῖς	εὐρυχαδέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	εὐρυχαδεῖς	τὰ	εὐρυχαδῆ
κλητική ὦ!		εὐρυχαδεῖς		εὐρυχαδῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	εὐρυχαδεῖ	τὼ	εὐρυχαδεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	εὐρυχαδοῖν	τοῖν	εὐρυχαδοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εὐρυχαδής (ελληνιστική κοινή) < εὐρυ- + χανδάνω

Επίθετο

εὐρυχαδής, -ής, -ές (ελληνιστική κοινή)

• (για ποτήρια) πλατύστομος

  ※  3ος πκε αιώνας, Λεωνίδας ο Ταραντίνος στην ⌘ Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο 6ο, επίγραμμα 305, @poesialatina.it, @anthologiagraeca.org

  Λαβροσύνᾳ τάδε δῶρα φιλευχύλῳ τε Λαφυγμῷ
  θήκατο δεισόζου Δωριέος κεφαλά,
  τὼς Λαρισαίως κυτογάστορας ἑψητῆρας
  καὶ χύτρως καὶ τὰν εὐρυχαδῆ κύλικα
  καὶ τὰν εὐχάλκωτον ἐύγναμπτόν τε κρεάγραν
  καὶ κνῆστιν καὶ τὰν ἐτνοδόνον τορύναν.

  ※  2ος κε αιώνας ⌘ Λουκιανός, 46, 7 Λεξιφάνης @wikisource

  Ποτήρια δὲ ἔκειτο παντοῖα ἐπὶ τῆς δελφίδος τραπέζης, ὁ κρυψιμέτωπος καὶ τρυήλης Μεντορουργὴς εὐλαβῆ ἔχων τὴν κέρκον καὶ βομβυλιὸς καὶ δειροκύπελλον καὶ γηγενῆ πολλὰ οἷα Θηρικλῆς ὤπτα, εὐρυχαδῆ τε καὶ ἄλλα εὔστομα, τὰ μὲν Φωκαῆθεν, τὰ δὲ Κνιδόθεν, πάντα μέντοι ἀνεμοφόρητα καὶ ὑμενόστρακα.

Πηγές

• εὐρυχαδής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• εὐρυχαδής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012