εἰσιτήριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	εἰσιτήριον	τὰ	εἰσιτήριᾰ
γενική	τοῦ	εἰσιτηρίου	τῶν	εἰσιτηρίων
δοτική	τῷ	εἰσιτηρίῳ	τοῖς	εἰσιτηρίοις
αιτιατική	τὸ	εἰσιτήριον	τὰ	εἰσιτήριᾰ
κλητική ὦ!		εἰσιτήριον		εἰσιτήριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εἰσιτηρίω
γεν-δοτ	τοῖν		εἰσιτηρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εἰσιτήριον < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου εἰσιτήριος < εἴσειμι < εἰς + εἶμι < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₁ey- (εἶμι, πηγαίνω)

Ουσιαστικό

εἰσιτήριον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) εισιτήριο