εξώλογος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	εξώλογος	η	εξώλογη	το	εξώλογο
γενική	του	εξώλογου	της	εξώλογης	του	εξώλογου
αιτιατική	τον	εξώλογο	την	εξώλογη	το	εξώλογο
κλητική		εξώλογε		εξώλογη		εξώλογο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	εξώλογοι	οι	εξώλογες	τα	εξώλογα
γενική	των	εξώλογων	των	εξώλογων	των	εξώλογων
αιτιατική	τους	εξώλογους	τις	εξώλογες	τα	εξώλογα
κλητική		εξώλογοι		εξώλογες		εξώλογα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εξώλογος < εξώ- + -λογος

Προφορά

ΔΦΑ : /eˈkso.lo.ɣos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : ε‐ξώ‐λο‐γος

Επίθετο

εξώλογος, -η, -ο

• άλλη μορφή του εξωλογικός: παράλογος

  ※  Πρώτη φορά το φαινόμενο το συναντήσαμε στους Πέρσες του Αισχύλου, οι θνητοί να ανακαλούν τον πεθαμένο βασιλιά για να τους συνδράμει στη δύσκολη κατάσταση (ήττα στη Σαλαμίνα): «Ελα, αρχαίε μου βασιλιά, έλα, φανερώσου στην κορυφή του τάφου σου». Και ο Δαρείος να υπακούει στο εξώλογο κέλευσμα του Χορού και να κάνει την εμφάνισή του για να συμβουλέψει τους πολίτες και παράλληλα να ημερώσει τη συμφορά.

  Κώστας Ακρίβος, Η πατρίδα μου, τα Βαλκάνια, και «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού», Η Καθημερινή, 16 Μαΐου 2009

  ※  Ο Σπιρτοπώλης εμπίπτει, ωστόσο, στην ιδιαίτερη κατηγορία της απούσας δομής δια της οποίας επικυρώνεται η πανταχού παρούσα εσωτερική διάθεση ως απαραίτητο υλικό της προσωπικής ιδέας, η οποία μεταποιείται σε οικουμενική ιδεολογία. Σημειωτέον ότι η εν λόγω ιδεολογία αποτυπώνεται, όπως προαναφέρθηκε, στη δομική διευθέτηση της διαπλοκής ανάμεσα στην καθημερινή ανθρώπινη οντότητα και στο εξώλογο και συμβολικό, ούτως ειπείν, στοιχείο που υπερβαίνει την καθημερινή ύπαρξη και συνύπαρξη, στο επίπεδο της κοινωνικοποιημένης κατάθεσης του ενστίκτου.

  Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης, «Ένας ανεπαίσθητος πόνος» του Χάρολντ Πίντερ στο «Εσωθέατρο», tvxs.gr, 6 Φεβρουαρίου 2016

  ※  Το ντουέντε, για τον Λόρκα, είναι μια δημιουργική ενόρμηση που οδηγεί τον καλλιτέχνη σε «κοχλασμό» κι από την άλλη μεριά χρίζει το έργο τέχνης με μια ανεξήγητη γοητεία. Το ντουέντε είναι μια μυστηριώδης χθόνια δύναμη εφάμιλλη του Θανάτου, η οποία γίνεται τελικά η γενεσιουργός Αιτία και ταυτοχρόνως το Αιτιατό της Τέχνης. Η πιο καθαρή έκφραση του ντουέντε βρίσκεται για τον Λόρκα στο φλαμένκο και τις ταυρομαχίες, όπου οι περφόρμερ «φλέγονται» από την εξώλογη δύναμη του ενστίκτου κι από το πάθος της απάρνησης του Εαυτού για χάρη της Τέχνης.

  Γιώργος Σαμπατακάκης, Η Τέχνη ως ζωτικός Θάνατος, athensvoice.gr, 5 Φεβρουαρίου 2018

Μεταφράσεις

    εξώλογος

→ δείτε τη λέξη παράλογος