δῆλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	δῆλος	ἡ	δήλη & δῆλος	τὸ	δῆλον
γενική	τοῦ	δήλου	τῆς	δήλης & δήλου	τοῦ	δήλου
δοτική	τῷ	δήλῳ	τῇ	δήλῃ & δήλῳ	τῷ	δήλῳ
αιτιατική	τὸν	δῆλον	τὴν	δήλην & δῆλον	τὸ	δῆλον
κλητική ὦ!		δῆλε		δήλη & δῆλε		δῆλον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	δῆλοι	αἱ	δῆλαι & δῆλοι	τὰ	δῆλᾰ
γενική	τῶν	δήλων	τῶν	δήλων & δήλων	τῶν	δήλων
δοτική	τοῖς	δήλοις	ταῖς	δήλαις & δήλοις	τοῖς	δήλοις
αιτιατική	τοὺς	δήλους	τὰς	δήλᾱς & δήλους	τὰ	δῆλᾰ
κλητική ὦ!		δῆλοι		δῆλαι & δῆλοι		δῆλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δήλω	τὼ	δήλᾱ & δήλω	τὼ	δήλω
γεν-δοτ	τοῖν	δήλοιν	τοῖν	δήλαιν & δήλοιν	τοῖν	δήλοιν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ος, λιγότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'ὕπατος' όπως «φαῦλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

δῆλος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *dyew- (ουρανός, λάμπω)

Επίθετο

δῆλος, -η / (-ος), -ον

1. φανερός, ορατός
2. (μεταφορικά) κατανοητός, σαφής

Άλλες μορφές

• επικός τύπος : δέελος

Παράγωγα

• δήλωσις

(Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• δῆλος - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• δῆλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δῆλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.