διαχάραξη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διαχάραξη	οι	διαχαράξεις
γενική	της	διαχάραξης*	των	διαχαράξεων
αιτιατική	τη	διαχάραξη	τις	διαχαράξεις
κλητική		διαχάραξη		διαχαράξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διαχαράξεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διαχάραξη < ελληνιστική κοινή διαχάραξις < διαχαράσσω < αρχαία ελληνική διά + χαράσσω

Ουσιαστικό

διαχάραξη θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του διαχαράσσω / διαχαράζω

Μεταφράσεις

    διαχάραξη

γαλλικά : tracé (fr), délimitation (fr)