διένεξη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διένεξη	οι	διενέξεις
γενική	της	διένεξης*	των	διενέξεων
αιτιατική	τη	διένεξη	τις	διενέξεις
κλητική		διένεξη		διενέξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διενέξεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διένεξη < μεσαιωνική ελληνική διένεξις < αρχαία ελληνική διαφέρω (πρόθεση διά + αοριστικό θέμα ἐνεγκ- του φέρω)

Ουσιαστικό

διένεξη θηλυκό

• (λόγιο) η αντιπαράθεση, η διαμάχη, η φιλονικία

Μεταφράσεις

    διένεξη

γαλλικά : dispute (fr), litige (fr), controverse (fr), querelle (fr), brouille (fr)