dispute

Αγγλικά (en)

Ουσιαστικό

ενικός	πληθυντικός
dispute	disputes

dispute ^(en) (μετρήσιμο και μη μετρήσιμο)

• η αμφισβήτηση, η διαμάχη, η διαφωνία

  ⮡  It’s beyond/past dispute.

  Είναι πέρα/έξω από κάθε αμφισβήτηση.

  ⮡  religious disputes - θρησκευτικές διαμάχες

  ⮡  family disputes - οικογενειακές διαφωνίες

Ρήμα

ενεστώτας	dispute
γ΄ ενικό ενεστώτα	disputes
αόριστος	disputed
παθητική μετοχή	disputed
ενεργητική μετοχή	disputing

dispute ^(en)

1. (μεταβατικό) αμφισβητώ αν κάτι είναι αληθινό ή νομικά ή επίσημα δεκτό

   ⮡  This fact is disputed.

   Το γεγονός αυτό είναι αμφισβητούμενο.

   ⮡  They disputed the election results/the will.

   Αμφισβήτησαν το εκλογικό αποτέλεσμα/τη διαθήκη.

   ≈ συνώνυμα:  challenge και contest

2. (μεταβατικό και αμετάβατο) συζητώ, λογομαχώ

   ⮡  Nothing will come from disputing with him.

   Δε βγαίνει τίποτα να συζητάς μαζί του.

   ⮡  They are still disputing the topic.

   Ακόμα συζητάνε το θέμα.

   ⮡  They disputed wildly and after started swinging at each other.

   Λογομάχησαν άγρια ​​και μετά ήρθαν στα χέρια.

3. (μεταβατικό) διεκδικώ, παλεύω για να έχω τον έλεγχο σε κάτι ή για να κερδίσω κάτι

   ⮡  Our team disputed the victory until the last minute of the game.

   Η ομάδα μας διεκδίκησε τη νίκη ως το τελευταίο λεπτό του αγώνα.

Πηγές

• dispute (noun) - Oxford Learner's Dictionaries
• dispute (verb) - Oxford Learner's Dictionaries

---

Γαλλικά (fr)

Προφορά

^ⓘ 

Ουσιαστικό

ενικός	πληθυντικός
dispute	disputes

dispute ^(fr) θηλυκό

• η αψιμαχία, η διένεξη, η λογομαχία, η φιλονικία, ο καβγάς