γεγωνός

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	γεγωνός	τὸ	γεγωνόν
γενική	τοῦ/τῆς	γεγωνοῦ	τοῦ	γεγωνοῦ
δοτική	τῷ/τῇ	γεγωνῷ	τῷ	γεγωνῷ
αιτιατική	τὸν/τὴν	γεγωνόν	τὸ	γεγωνόν
κλητική ὦ!		γεγωνέ		γεγωνόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	γεγωνοί	τὰ	γεγωνᾰ́
γενική	τῶν	γεγωνῶν	τῶν	γεγωνῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	γεγωνοῖς	τοῖς	γεγωνοῖς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	γεγωνούς	τὰ	γεγωνᾰ́
κλητική ὦ!		γεγωνοί		γεγωνᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	γεγωνώ	τὼ	γεγωνώ
γεν-δοτ	τοῖν	γεγωνοῖν	τοῖν	γεγωνοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'βοηθός' όπως «βοηθός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

γεγωνός < μετοχή γεγωνώς κατά το σχήμα ἀραρώς > ἀραρός

Επίθετο

γεγωνός, -ός, -όν, συγκριτικός :γεγωνότερος

• ηχηρός

Πηγές

• γεγωνός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• γεγωνός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.