γαῖα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		ενικός		πληθυντικός
			διαλεκτικοί τύποι
ονομαστική	ἡ	γαῖᾰ			αἱ	γαῖαι
γενική	τῆς	γαίᾱς		γαίης	τῶν	γαιῶν
δοτική	τῇ	γαίᾳ		γαίῃ	ταῖς	γαίαις
αιτιατική	τὴν	γαῖᾰν			τὰς	γαίᾱς
κλητική ὦ!		γαῖᾰ				γαῖαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ			γαῖᾱ
γεν-δοτ	τοῖν			γαίαιν
Εδώ, το καθαρό α (που ακολουθεί το ρ ή φωνήεν) δεν είναι μακρό, αλλά κατ' εξαίρεσιν, βραχύ.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σφαῖρα' όπως «σφαῖρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γαῖα < αβέβαιης ετυμολογίας όπως και ο άλλος τύπος με την ίδια έννοια: (το αἶα). Η ετυμολόγηση από το γίγνομαι θεωρείται αβέβαιη και εικάζεται ότι η ρίζα είναι προελληνική.

Ουσιαστικό

γαῖα θηλυκό

1. ομηρικός και ποιητικός τύπος της λέξης γῆ\γᾶ. έδαφος, χώμα, πατρίδα, γη

   ⮡  φεύγωμεν σὺν νηυσὶ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν

   ⮡  ἐμοῦ θανόντος γαῖα μειχθήτω πυρί

Συγγενικά

• γάιος (δωρικός τύπος του γήιος)
• Γαῖα (η σύζυγος του Ουρανού)

Σύνθετα

• γαιήοχος και γαιάοχος και γεήοχος (ο έχων τη γη, ο Ποσειδώνας, ή ο προστάτης μιας χώρας)
• γαιάδας
• γαίηθεν
• γαιηφάγος
• γαϊκός
• γαιονόμος
• γαιοφανής
• γαιόω
• γαιών

Πηγές

• γαῖα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• γαῖα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.