γήιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

γήιος < γῆ

Επίθετο

γήιος (και γήϊος)

1. αυτός που είναι στην ξηρά
2. γήινος

Συγγενικά

• γῆ
• γήινος
• Γαιήιος και γαιήιος (: που βγήκε από τη γη ή τη Γαία)
• γαιήοχος και γαιάοχος και γεήοχος (+ ἔχω)