βασανιστήριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	βασανιστήριον	τὰ	βασανιστήριᾰ
γενική	τοῦ	βασανιστηρίου	τῶν	βασανιστηρίων
δοτική	τῷ	βασανιστηρίῳ	τοῖς	βασανιστηρίοις
αιτιατική	τὸ	βασανιστήριον	τὰ	βασανιστήριᾰ
κλητική ὦ!		βασανιστήριον		βασανιστήριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βασανιστηρίω
γεν-δοτ	τοῖν		βασανιστηρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βασανιστήριον < βασανίζω, βασανισ- + -τήριον

Ουσιαστικό

βασανιστήριον ουδέτερο

1. αίθουσα ανάκρισης
2. (στον πληθυντικό) όργανα βασανισμού
3. ειδική πέτρα για τον έλεγχο κραμάτων με την τριβή (όπως για τον χρυσό)

Συγγενικά

• βασανιστής
• βασανιστικός

→ και δείτε τη λέξη βάσανος

Κλιτικός τύπος επιθέτου

βασανιστήριον

• (ελληνιστική κοινή) ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του βασανιστήριος

Πηγές

• βασανιστήριον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βασανιστήριον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.