βάκτρον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	βάκτρον	τὰ	βάκτρᾰ
γενική	τοῦ	βάκτρου	τῶν	βάκτρων
δοτική	τῷ	βάκτρῳ	τοῖς	βάκτροις
αιτιατική	τὸ	βάκτρον	τὰ	βάκτρᾰ
κλητική ὦ!		βάκτρον		βάκτρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βάκτρω
γεν-δοτ	τοῖν		βάκτροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βάκτρον < αρχαία ελληνικά βάκ(ω) (βαρύνω, καταβάλλομαι) [< πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *bak (μπαστούνι)] + -τρον· → πρβ. λατινική γλώσσα baculum.

Ουσιαστικό

βάκτρον ουδέτερο

• μπαστούνι, βακτηρία, βάκτρο, ρόπαλο

Άλλες μορφές

• βακτηρία (θηλυκό)

Πηγές

• βάκτρον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βάκτρον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.