αναπομπή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	αναπομπή	οι	αναπομπές
γενική	της	αναπομπής	των	αναπομπών
αιτιατική	την	αναπομπή	τις	αναπομπές
κλητική		αναπομπή		αναπομπές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αναπομπή < (ελληνιστική κοινή) ἀναπομπή < αρχαία ελληνική ἀνά + πέμπω

Ουσιαστικό

αναπομπή θηλυκό

1. η ενέργεια και το αποτέλεσμα τού αναπέμπω (σε όλες του τις σημασίες)
2. η αναβολή, η αναστολή

   Συνθήκη του πολιτεύματος αποτελεί ο κανόνας της μη αναπομπής των προτάσεων νόμου της Βουλής από τον ΠτΔ (Πρόεδρο της Δημοκρατίας) κατά το αρθ. 42 § 1 Σ. μολονότι η ενέργεια αυτή είναι συνταγματική, αλλά αφήνεται στη διακριτική του ευχέρεια προσαρμοζόμενος στην ισορροπία δυνάμεων του πολιτικού παιχνιδιού.

Μεταφράσεις

    αναπομπή

αγγλικά : adjournment (en), remit (en)