αδιαίρετο

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	αδιαίρετο	τα	αδιαίρετα
γενική	του	αδιαίρετου & αδιαιρέτου	των	αδιαίρετων & αδιαιρέτων
αιτιατική	το	αδιαίρετο	τα	αδιαίρετα
κλητική		αδιαίρετο		αδιαίρετα
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «βούτυρο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αδιαίρετο < ουδέτερο του αδιαίρετος

Ουσιαστικό

αδιαίρετο ουδέτερο

• (λόγιο) το να είναι κάποιος (ή κάτι) αδιαίρετος

Πολυλεκτικοί όροι

• εξ αδιαιρέτου: η κατοχή ενός περιουσιακού στοιχείου από κοινού με κάποιον ή κάποιους άλλους

  ≈ συνώνυμα: συνιδιοκτησία, συγκυριότητα

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τη λέξη διαιρώ

Μεταφράσεις

    αδιαίρετο

αγγλικά : indivisibility (en)

    πολυλεκτικός όρος

αγγλικά : ab indiviso (en)