ῥέκτης
Αρχαία ελληνικά (grc) επεξεργασία
| ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός | ||||||||
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | ὁ | ῥέκτης | οἱ | ῥέκται | ||||
| γενική | τοῦ | ῥέκτου | τῶν | ῥεκτῶν | ||||
| δοτική | τῷ | ῥέκτῃ | τοῖς | ῥέκταις | ||||
| αιτιατική | τὸν | ῥέκτην | τοὺς | ῥέκτᾱς | ||||
| κλητική ὦ! | ῥέκτᾰ | ῥέκται | ||||||
| δυϊκός | ||||||||
| ονομ-αιτ-κλ | τὼ | ῥέκτᾱ | ||||||
| γεν-δοτ | τοῖν | ῥέκταιν | ||||||
| 1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||||||
Ετυμολογία
επεξεργασία
- ῥέκτης (ελληνιστική κοινή) < (αρχαία ελληνική ῥέζω) θέμα ῥεκ- + -της, παράλληλος τύπος του αρχαίου ῥεκτήρ (εργαζόμενος, αυτός που δρα)[1]
Ουσιαστικό
επεξεργασία
ῥέκτης αρσενικό
Σύνθετα επεξεργασία
- κακορρέκτης (διαφορετικό το κακορέκτης)
- μεγαλορρέκτης
Δείτε επίσης επεξεργασία
- θηλυκό ῥέκτις της καθαρεύουσας
Αναφορές
επεξεργασία
- ↑ ρέκτης - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.
Πηγές
επεξεργασία
- ῥέκτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
- ῥέκτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.