ᾠδή

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ᾠδή	αἱ	ᾠδαί
γενική	τῆς	ᾠδῆς	τῶν	ᾠδῶν
δοτική	τῇ	ᾠδῇ	ταῖς	ᾠδαῖς
αιτιατική	τὴν	ᾠδήν	τὰς	ᾠδᾱ́ς
κλητική ὦ!		ᾠδή		ᾠδαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ᾠδᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ᾠδαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ᾠδή: συνηρημένη μορφή του ἀοιδή < ἀείδω

Ουσιαστικό

ᾠδή, -ῆς θηλυκό

1. άσμα, τραγούδι, ωδή
2. το τραγούδι (η ενέργεια)
3. (μετωνυμία) χορδή

Παράγωγα

παράγωγα και σύνθετα:

• ᾠδάριον
• ᾠδεῖον / ᾨδεῖον
• ᾠδικός
• ᾠδοποιός
• ᾠδός / ἀοιδός
• ἐπῳδός
• κωμῳδία
• μελῳδία
• προσῳδία
• ῥαψῳδία
• τραγῳδία
• ψαλμῳδία

→ και δείτε τη λέξη ἀείδω

Απόγονοι

(Χρειάζεται επεξεργασία)

⇘ νέα ελληνικά: ωδή

↷ λατινικά: oda

Πηγές

• ᾠδή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ᾠδή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.