ὑπολιμπάνων

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ὑπολιμπάνων	ἡ	ὑπολιμπάνουσᾰ	τὸ	ὑπολιμπάνον
γενική	τοῦ	ὑπολιμπάνοντος	τῆς	ὑπολιμπανούσης	τοῦ	ὑπολιμπάνοντος
δοτική	τῷ	ὑπολιμπάνοντῐ	τῇ	ὑπολιμπανούσῃ	τῷ	ὑπολιμπάνοντῐ
αιτιατική	τὸν	ὑπολιμπάνοντᾰ	τὴν	ὑπολιμπάνουσᾰν	τὸ	ὑπολιμπάνον
κλητική ὦ!		ὑπολιμπάνων		ὑπολιμπάνουσᾰ		ὑπολιμπάνον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ὑπολιμπάνοντες	αἱ	ὑπολιμπάνουσαι	τὰ	ὑπολιμπάνοντᾰ
γενική	τῶν	ὑπολιμπανόντων	τῶν	ὑπολιμπανουσῶν	τῶν	ὑπολιμπανόντων
δοτική	τοῖς	ὑπολιμπάνουσῐ(ν)	ταῖς	ὑπολιμπανούσαις	τοῖς	ὑπολιμπάνουσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	ὑπολιμπάνοντᾰς	τὰς	ὑπολιμπανούσᾱς	τὰ	ὑπολιμπάνοντᾰ
κλητική ὦ!		ὑπολιμπάνοντες		ὑπολιμπάνουσαι		ὑπολιμπάνοντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὑπολιμπάνοντε	τὼ	ὑπολιμπανούσᾱ	τὼ	ὑπολιμπάνοντε
γεν-δοτ	τοῖν	ὑπολιμπανόντοιν	τοῖν	ὑπολιμπανούσαιν	τοῖν	ὑπολιμπανόντοιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι βραχύ.
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύων' όπως «τρέχων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

ὑπολιμπάνων, -ουσα, -ον (ελληνιστική κοινή)

• μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος ὑπολιμπάνω

  ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Καινή Διαθήκη, Πέτρου ἐπιστολὴ καθολικὴ δευτέρα, 2.21 @scaife.perseus

  Εἰς τοῦτο γὰρ ἐκλήθητε, ὅτι καὶ Χριστὸς ἔπαθεν ὑπὲρ ὑμῶν, ὑμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμὸν ἵνα ἐπακολουθήσητε τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ:

  Γι᾿ αὐτὸ ἄλλωστε κληθήχατε, ἀφοῦ καὶ ὁ Χριστὸς ἔπαθε γιὰ σᾶς, ἀφήνοντας σὲ σᾶς παράδειγμα γιὰ ν᾿ ἀκολουθήσετε στὰ ἴχνη του.

  Μετάφραση: Νικόλαος Σωτηρόπουλος, @archive.org

Πηγές

• ὑπολιμπάνω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὑπολιμπάνω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• ΜΟΡΦΩ@ΛΟΓΕΙΟΝ
• μορφολογία@perseus.tufts.edu