ὑπερφερής

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὑπερφερής	τὸ	ὑπερφερές
γενική	τοῦ/τῆς	ὑπερφεροῦς	τοῦ	ὑπερφεροῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ὑπερφερεῖ	τῷ	ὑπερφερεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὑπερφερῆ	τὸ	ὑπερφερές
κλητική ὦ!		ὑπερφερές		ὑπερφερές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὑπερφερεῖς	τὰ	ὑπερφερῆ
γενική	τῶν	ὑπερφερῶν	τῶν	ὑπερφερῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὑπερφερέσῐ(ν)	τοῖς	ὑπερφερέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὑπερφερεῖς	τὰ	ὑπερφερῆ
κλητική ὦ!		ὑπερφερεῖς		ὑπερφερῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὑπερφερεῖ	τὼ	ὑπερφερεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ὑπερφεροῖν	τοῖν	ὑπερφεροῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὑπερφερής (ελληνιστική κοινή) < ὑπερφέρω. Μορφολογικά αναλύεται σε ὑπέρ + -φερής

Επίθετο

ὑπερφερής, -ής, -ές, συγκριτικός :ὑπερφερέστερος, υπερθετικός : ὑπερφερέστατος (ελληνιστική κοινή)

1. που υπερέχει, που προεξέχει
2. (μεταφορικά) έξοχος, υπέροχος

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ὑπερφέρω και φέρω

Πηγές

• ὑπερφερής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.