ὅμιλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	ὅμιλος	ὁμίλω	ὅμιλοι
Γενική	ὁμίλου	ὁμίλοιν	ὁμίλων
Δοτική	ὁμίλῳ	ὁμίλοιν	ὁμίλοις
Αιτιατική	ὅμιλον	ὁμίλω	ὁμίλους
Κλητική	ὅμιλε	ὁμίλω	ὅμιλοι

Ετυμολογία

ὅμῑλος < ὁμός + -ιλος

Ουσιαστικό

ὅμῑλος αρσενικό

1. πλήθος
2. όχλος
3. συνωστισμός
4. (μεταφορικά) αναταραχή, σύγχυση, θόρυβος

Πηγές

• Μοντανάρι (Montanari), Φράνκο (Franco) (2013). Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Παπαδήμας. 
• ὅμιλος στην Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «ὅμιλος» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.